Επίσκεψη στη Βουλγαρία

Στα πλαίσια του προγράμματος Δια Βίου Μάθηση Comenius - πολυμερείς σχολικές συμπράξεις με θέμα: «Vie des forêts d’Europe» το 2^ο Γυμνάσιο Καλαμάτας πραγματοποίησε εκπαιδευτική επίσκεψη στη Σόφια Βουλγαρίας ύστερα από πρόσκληση του σχολείου École de langue française no 17 Damyan Grouev από τις 7 μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου του 2010.

7 Φεβρουαρίου 2010: Ημέρα Κυριακή .

Πρώτη μέρα της επίσκεψης

Στη 1.00 η ώρα ξεκινήσαμε από το σχολείο με λεωφορείο το ταξίδι μας για την Αθήνα. Φθάσαμε στο αεροδρόμιο των Αθηνών και στις 7.10 το αεροπλάνο αναχώρησε με προορισμό τη Σόφια. Όταν φθάσαμε στη Σόφια, μας περίμεναν στο αεροδρόμιο η καθηγήτρια που συντονίζει τη σύμπραξη για τη Βουλγαρία και οι μαθητές με τους γονείς τους. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε ότι οι μαθητές είχαν γνωριστεί μέσω Internet και είχαν αναπτυχθεί φιλικοί δεσμοί μεταξύ τους.

Το υπόλοιπο της ημέρας οι μαθητές το πέρασαν με τις οικογένειες, οι πιο πολλοί κοιμώμενοι εξαιτίας του κουραστικού ταξιδιού ενώ μερικούς τους πήγαν για πατινάζ.

Πρέπει να σημειωθεί ότι κανένας από τους μαθητές που ταξίδεψαν δεν είχε μπει ποτέ σε αεροπλάνο και η εμπειρία τους φάνηκε φανταστική.

8 Φεβρουαρίου 2010: Ημέρα Δευτέρα

Δεύτερη μέρα της επίσκεψης

Στις 10.00 συγκεντρωθήκαμε στο σχολείο École de la langue française 17 Damyan Grouev. Μας υποδέχθηκε η Διευθύντρια του σχολείου και οι καθηγητές του σχολείου που λαμβάνουν μέρος στο πρόγραμμα. Μετά την άφιξη όλων των ομάδων, αναχωρήσαμε για την περιήγηση στη χιονισμένη Σόφια. Πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της πόλης. Ενώ το χιόνι έπεφτε, περπατήσαμε έξω από το πανεπιστήμιο της Σόφιας « του Αγίου Κλήμεντος της Οχρίδας», που είναι το παλιότερο πανεπιστήμιο της Βουλγαρίας και ιδρύθηκε το 1888. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στον ορθόδοξο καθεδρικό ναό του Αλεξάντερ Νιέφσκι που είναι ένας από τους μεγαλύτερους ορθόδοξους ναούς του κόσμου. Ο ναός αυτός κατασκευάστηκε προς τιμή των Ρώσων στρατιωτών που πολέμησαν στο Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Ο πόλεμος αυτός είχε σαν αποτέλεσμα την απελευθέρωση της Βουλγαρίας από τους Τούρκους . Ο ναός είναι χτισμένος σε νεοβυζαντινό ρυθμό , κάτι χαρακτηριστικό για τις ρωσικές εκκλησίες του 19^ου αιώνα. Στην είσοδο του ναού διαβάσαμε επιγραφή γραμμένη στα βουλγαρικά και στα ελληνικά. Αυτό που έκανε εντύπωση στους μαθητές μας, εκτός από το μέγεθος του ναού, είναι το γεγονός ότι στο εσωτερικό του δεν υπήρχαν καθίσματα για τους εκκλησιαζόμενους. Αφού προσκυνήσαμε στο ναό συνεχίσαμε την περιήγησή μας στο κέντρο της πόλης. Είδαμε την εκκλησία της Αγίας Σοφίας και το εθνικό θέατρο Ivan Vazov, ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό κτήριο. Περάσαμε έξω από τη ρώσικη εκκλησία του Αγίου Νικολάου, σε μοσχοβίτικο στυλ με πέντε μικρούς τρούλους από χρυσό. Πιστεύεται ότι όποια ευχή κάνεις στο ναό αυτό πραγματοποιείται. Φθάσαμε στην πλατεία Slaveikov και καθίσαμε στο παγκάκι με τους διάσημους ποιητές και συγγραφείς πατέρα και γιο Pencho και Petko Slaveikov.
Μετά το γεύμα, πήραμε πάλι το μετρό και γυρίσαμε στο σχολείο. Εκεί συγκεντρωθήκαμε όλοι σε μια μεγάλη αίθουσα και έγινε η παρουσίαση σε DVD της πόλης και του σχολείου κάθε χώρας με την εξής σειρά: Βουλγαρία, Ελλάδα, Γαλλία, Ρουμανία. Αφού τελείωσε η παρουσίαση των DVD κατεβήκαμε στο υπόγειο του σχολείου όπου βρίσκεται το εστιατόριο. Οι γονείς είχαν ετοιμάσει τυπικά βουλγαρικά φαγητά. Αφού φάγαμε και ευχαριστήσαμε τη διευθύντρια για τη φιλοξενία αναχωρήσαμε οι καθηγητές για το ξενοδοχείο και οι μαθητές για τα σπίτια που τους φιλοξενούσαν.

9 Φεβρουαρίου 2010 : Ημέρα Τρίτη

Τρίτη μέρα της επίσκεψης

Στις 8.00 συγκεντρωθήκαμε στο σχολείο και στις 8.30 αναχωρήσαμε για το βουνό Vitosha. Δεν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που να είναι τόσο στενά συνδεδεμένη με το βουνό, όσο η Σόφια. Οι πρόποδες του βουνού βρίσκονται στα 15 χιλιόμετρα μόλις από την πόλη. Το όρος Vitosha ανακηρύχθηκε το 1934 εθνικός δρυμός και αποτελεί τον παλαιότερο των Βαλκανίων. Το λεωφορείο μας διέσχιζε το χιονισμένο δρόμο και μας αποκάλυπτε αφενός την παραγκούπολη της Σόφιας, φτιαγμένη από τους τσιγγάνους, αφετέρου την πλούσια βλάστηση του βουνού με τα πανύψηλα δέντρα. Κατευθυνθήκαμε στο βόρειο τμήμα του βουνού όπου βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο Aleco. Όταν φθάσαμε στο χιονοδρομικό κέντρο θαυμάσαμε την ομορφιά του τοπίου: η μέρα ήταν ηλιόλουστη και οι ακτίνες του ηλίου έκαναν το χιόνι να λάμπει. Το χιονοδρομικό κέντρο ήταν κατάμεστο από κόσμο. Επειδή ήταν η εβδομάδα του χιονιού, τα σχολεία έφερναν τους μαθητές τους για να κάνουν σκι. Συναντούσες λοιπόν παιδιά όλων των ηλικιών, από το νηπιαγωγείο μέχρι το λύκειο. Όσοι θα έκαναν σκι πήγαν μέσα στο σαλέ για να πάρουν τον εξοπλισμό. Οι υπόλοιποι μαζί με τους καθηγητές που δεν έκαναν σκι πήγαν στο σαλόνι του σαλέ όπου ήταν αναμμένο το τζάκι. Οι αρχάριοι σκιέρ αφού φόρεσαν τα σκι, ακολούθησαν τη δασκάλα του σκι και άρχισε το μάθημα. Η εμπειρία ήταν πρωτόγνωρη για όλους. Ύστερα από πολλές πτώσεις και πολλές προσπάθειες οι μαθητές άρχισαν ένας ένας να εγκαταλείπουν την προσπάθεια για τη ζεστή θαλπωρή του τζακιού. Όταν ήρθε η ώρα του μεσημεριανού φαγητού μαζευτήκαμε όλοι από όλες τις χώρες στο εστιατόριο. Κάποια παιδιά από άλλες χώρες συνέχισαν και μετά το φαγητό το σκι. Όμως επειδή οι δρόμοι ήταν χιονισμένοι και θα ήταν επικίνδυνη η κάθοδός μας από το βουνό στο σκοτάδι , επισπεύσαμε την επιστροφή μας. Στις 4.00 είμαστε στο σχολείο απ’όπου αναχώρησαν τα παιδιά για τα σπίτια τους και εμείς για το ξενοδοχείο.

10 Φεβρουαρίου 2010: Ημέρα Τετάρτη

Τέταρτη μέρα της επίσκεψης

Η τέταρτη μέρα της επίσκεψης κύλησε σαν την προηγούμενη. Η συγκέντρωση στο σχολείο έγινε στις 8. Αναχωρήσαμε για το Vitosha στις 8.30. Η διαφορά ήταν ότι έκανε κρύο και μια συννεφιά κάλυπτε το τοπίο. Από τους μαθητές μας 4 μόνο αποφάσισαν να συνεχίσουν το μάθημα του σκι, ενώ οι υπόλοιποι με τη συνοδεία των καθηγητών έκαναν μια βόλτα στο χιονισμένο δάσος. Μετά το μεσημεριανό φαγητό αναχωρήσαμε για το σχολείο γιατί οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν καλές. Όταν φθάσαμε στο σχολείο, συγκεντρωθήκαμε στη μεγάλη αίθουσα. Εκεί μας περίμεναν τα παιδιά του δημοτικού( το σχολείο έχει δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο) ντυμένα με παραδοσιακές φορεσιές με τον καθηγητή τους και με ένα μουσικό που έπαιζε ακορντεόν. Μας παρουσίασαν βουλγαρικούς χορούς και στο τέλος μας έδειξαν πώς να χορεύουμε και εμείς έναν παραδοσιακό βουλγαρικό χορό. Μετά τους χορούς οι μαθητές γύρισαν σπίτια τους. Οι καθηγητές παρέμειναν στο σχολείο και συζήτησαν διάφορα θέματα σχετικά με την εξέλιξη του προγράμματος.

11 Φεβρουαρίου 2010: Ημέρα Πέμπτη

Πέμπτη μέρα της επίσκεψης

Μετά την πρωινή συγκέντρωση στις 8.00 αναχωρήσαμε στις 8.30 για το μοναστήρι της Ρίλας ή Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Ρίλας . Το μοναστήρι βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του βουνού Ρίλα και είναι το μεγαλύτερο μοναστήρι της Βουλγαρίας . Βρίσκεται σε ύψος 1147 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας και σε απόσταση117 χιλιομέτρων νότια από την πρωτεύουσα Σόφια. Το μοναστήρι ιδρύθηκε από τους μαθητές του ερημίτη Αγίου Ιωάννη της Ρίλας, ο οποίος ζούσε σε μια σπηλιά κοντά στο μοναστήρι. Τα λείψανά του φυλάσσονται στη μονή. Το μοναστήρι είναι ένα από το πιο σημαντικά πολιτισμικά, ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία της Βουλγαρίας και το 1983 χαρακτηρίστηκε από την Unesco ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς .

Μετά από δυόμισι ώρες ταξίδι φθάσαμε στο μοναστήρι και κυριολεκτικά μας μάγεψε η ομορφιά του. Το μοναστήρι απέξω μοιάζει με κάστρο. Ψηλοί ζωγραφισμένοι τοίχοι περικλείουν την τεράστια αυλή. Στο μοναστήρι υπάρχει βιβλιοθήκη που είναι η παλιότερη της χώρας και περιέχει 32.000 τόμους. Επίσης στη μονή υπάρχει και μουσείο όπου διατηρούνται πολλά θρησκευτικά κειμήλια και πλούσια συλλογή νομισμάτων. Το μοναστήρι είναι ένα τεράστιο κτήριο με 300 χώρους : κελιά, δωμάτια, βιβλιοθήκη, τραπεζαρία κτλ.) Μπήκαμε στον εσωτερικό αύλειο χώρο, προσκυνήσαμε στην εκκλησία, επισκεφθήκαμε το μουσείο και αγοράσαμε αναμνηστικά.

Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι οι μαθητές μας έκαναν συνέχεια παρέα με μαθητές των άλλων χωρών. Για την επικοινωνία τους χρησιμοποιούσαν και τις δυο γλώσσες και γαλλικά και αγγλικά.

12 Φεβρουαρίου 2010: Ημέρα Παρασκευή

Έκτη μέρα της επίσκεψης

Για την έκτη μέρα ήταν προγραμματισμένη η επίσκεψη στην πόλη Κοπρίβστιτσα. Η Κοπρίβστιτσα είναι μια πόλη 110 χιλιόμετρα ανατολικά της Σόφιας στην κεντρική Βουλγαρία. Είναι μια πόλη μουσείο γιατί έχει το μεγαλύτερο αριθμό σπιτιών και μνημείων -3888 στο σύνολο- τα περισσότερα των οποίων έχουν ανακαινισθεί και έχουν την αρχική τους μορφή.

Όταν φθάσαμε στην πόλη κατευθυνθήκαμε προς την εκκλησία «η Κοίμηση της Θεοτόκου», την οποία είδαμε μόνο απέξω γιατί ήταν κλειστή. Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε τέσσερα σπίτια του χωριού τα οποία είχαν διαμορφωθεί σε μουσεία. Τα σπίτια έχουν τη μορφή που είχαν την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας. Μαζί με τους μαθητές μας προχωρήσαμε στο εσωτερικό τους , θαυμάσαμε την κατασκευή τους- τυπικά δείγματα της βουλγαρικής αρχιτεκτονικής- και συνειδητοποιήσαμε πόσα κοινά στοιχεία πολιτισμού έχουμε ως βαλκανικοί λαοί και ως λαοί που επί αιώνες βρισκόμασταν κάτω από τον τούρκικο ζυγό. Επιστρέψαμε στο σχολείο γύρω στις 4 το απόγευμα. Στη συνέχεια η διευθύντρια του σχολείου μας έκανε το τραπέζι σε μια πολύ όμορφη ταβέρνα με ζωντανή βουλγαρική μουσική. Ήταν ένα πολύ όμορφο αποχαιρετιστήριο δείπνο.

13 Φεβρουαρίου 2010: Ημέρα Σάββατο

Έβδομη μέρα της επίσκεψης

Το πρωί της τελευταίας μέρας της επίσκεψης οι μαθητές βρίσκονταν ακόμη στις οικογένειες και κάποιοι από αυτούς πήγαν για ψώνια. Κάποιοι συναντήθηκαν με μας τους καθηγητές και πήγαμε για ψώνια μαζί. Στις 4 το απόγευμα οι οικογένειες που φιλοξενούσαν οδήγησαν τους μαθητές μας στο αεροδρόμιο και άρχισε το ταξίδι της επιστροφής. Πάλι συναντηθήκαμε με τους Ρουμάνους γιατί και αυτοί πετούσαν την ίδια ώρα με μας περίπου. Στις 7.05 το αεροπλάνο απογειώθηκε για Αθήνα παίρνοντας μαζί του 8 ευτυχισμένα παιδιά γεμάτα εμπειρίες και 3 ικανοποιημένους καθηγητές. Όταν φθάσαμε στην Αθήνα μας περίμενε το λεωφορείο που μας οδήγησε στην Καλαμάτα.