ΚΥΡΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ & ΕΠΩΝΥΜΑ

ΜΕΡΟΣ Ι

ΚΥΡΙΑ (ΒΑΦΤΙΣΤΙΚΑ) ΟΝΟΜΑΤΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Κύριο όνομα είναι η λέξη με την οποία είναι γνωστό ένα άτομο. Πώς όμως δημιουργήθηκαν και για ποιο λόγο;

Σίγουρα ξέρουμε ότι τα ονόματα αυτά δεν δημιουργήθηκαν τυχαία. Δίνοντας στο παιδί τους οι αρχαίοι ένα όνομα με ωραία σημασία, έδειχναν τη μεγάλη τους στοργή και τη διάθεση να προσφέρουν σ’ αυτό ένα πολύτιμο δώρο το οποίο θα το έφερε σε όλη τη ζωή του. Πίστευαν επίσης ότι ακούγοντάς το νύχτα και ημέρα θα επιδρούσε στο χαρακτήρα του. Τέλος, πίστευαν ότι όταν άρχιζε να καταλαβαίνει τη σημασία του ονόματός του θα αναγκαζόταν να φανεί αντάξιο της σπουδαίας σημασίας του.

Εμείς βέβαια σήμερα δίνουμε ένα όνομα στα παιδιά μας χωρίς να αποβλέπουμε σε κάποιο ανάλογο σκοπό. Τα ονόματα που χρησιμοποιούμε προέρχονται όχι μόνο από την αρχαία ελληνική γλώσσα αλλά και από άλλες όπως η λατινική, η εβραϊκή, η αγγλική, η αραβική κ.ά. Επίσης πολλά προέρχονται από τη θρησκευτική μας παράδοση.

ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Οι µαθητές και οι µαθήτριες της Β τάξης του 2ου τµήµατος (σχολικό έτος 2009-2010) κάναµε µια έρευνα στα κύρια ονόµατα όλων των παιδιών του 2ου Γυµνάσιου Καλαµάτας για να βρούµε ποια είναι τα πιο συχνά σε αγόρια και σε κορίτσια.

Στο σχολείο µας φοιτούν 213 µαθητές. Από αυτούς 139 είναι αγόρια και 74 είναι κορίτσια. Να λοιπόν τι βρήκαµε:

Α. ΑΝΔΡΙΚΑ

Ακολουθούν 19 ονόματα μαθητών που τα συναντάμε από μια µόνο φορά:

Αγησίλαος, Ανδρέας Αντώνης, Γρηγόριος, Δηµοσθένης, Ελευθέριος, Ευκλείδης, Ευστάθιος, Θεόδωρος, Ιάκωβος, Νικήτας, Κυριάκος, Μάριος, Μιχάλης, Ορέστης, Παντελής, Παύλος, Σπυρίδων, Φίλιππος.

13 µαθητές έχουν διπλά ονόµατα:

1. Κάµερον - Αναστάσιος - Λέσλι

2. Κωνσταντίνος - Κυριάκος

3. Ραφαήλ - Στυλιανός

4. Αλβάρο - Γεώργιος

5. Γεώργιος - Παναγιώτης

6. Ηλίας - Ραφαήλ

7. Ευάγγελος - Παναγιώτης

8. Νικήτας - Ανάργυρος

9. Γεώργιος - Μάριος

10. Βασίλειος Δηµήτριος

11. Παναγιώτης - Ιάσων

12. Παναγιώτης - Χρήστος

13. Ντάριος - Ραµόν

Στο σχολείο µας φοιτούν επίσης 15 µαθητές που προέρχονται από άλλες χώρες και έχουν τα παρακάτω ονόµατα: Έβιολ, Κωνσταντίν, Σαβελιέ, Άλφρεντ, Κλίνντες, Έραλντ, Μάρκο, Μαριγκλέν, Μωχάµετ, Αλβάρο, Ντασιαµήρ, Νικήτα, Χρήστο, Αντρίι, Τζοβαλίν

Β. ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ

Ακολουθούν 32 ονόµατα µαθητριών που τα συναντάµε από µια µόνο φορά:

Μελίνα, Βασιλική, Άντζελα, Ολυµπία, Χριστίνα, Σοφία, Ανθή, Ευθυµία, Νεφέλη, Φρειδερίκη, Ευγενία, Στέλλα, Χρυσούλα, Γρηγορία, Μαριάννα, Ζωή, Ευσταθία, Διονυσία, Μελποµένη, Ευαγγελία, Αντωνία, Κυριακή, Λουίζα, Αγγελική, Μαρίνα, Ιωάννα, Αθανασία, Ειρήνη, Κωνσταντίνα, Δήµητρα, Φωτεινή, Παναγιώτα.

Οχτώ (8) μαθήτριες έχουν διπλά ονόµατα:

1.Αρλίντα – Σταυρούλα

2.Λυδία - Ευγενία

3.Μαρία - Άννα

4.Φλωρεντία - Μαρία

5.Μαρία - Ελένη

6.Μαρία - Ηλιάνα

7.Παναγιώτα – Ελένη

8.Φωτεινή - Ευγενία

Εφτά (7) μαθήτριες έχουν ξένα ονόµατα: Φατµπάρδα, Κέτι, Τζέισικα, Γαβριέλα, Ραλίτσα, Λιούµποβ, Γιολάντα.

Στα 74 κορίτσια του σχολείου µας, συναντήσαµε 47 διαφορετικά ονόµατα.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ

Στη συνέχεια θελήσαμε τα ονόματα των αγοριών και των κοριτσιών να τα χωρίσουμε με βάση την προέλευσή τους. Έτσι λοιπόν έχουμε:

ΑΝΔΡΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

Θρησκευτικά: Παναγιώτης, Χρήστος, Σταύρος.

Ελληνικά με αρχαία ρίζα: Γεώργιος, Ανδρέας, Αθανάσιος, Διονύσιος, Άγγελος, Νικόλαος, Αναστάσιος, Σωτήριος, Βασίλειος, Πέτρος, Νικήτας, Ανάργυρος, Ευστάθιος, Σπυρίδων, Ελευθέριος, Θεόδωρος, Κυριάκος, Στυλιανός.

Αρχαία Ελληνικά: Ορέστης, Ευάγγελος, Ιάσων, Αλέξανδρος, Ευκλείδης, Αγησίλαος, Δημοσθένης, Φίλιππος, Δημήτριος.

Εβραϊκά: Ιωάννης, Ιάκωβος, Ραφαήλ, Μιχαήλ, Ηλίας.

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

Θρησκευτικά: Χριστίνα, Παναγιώτα.

Ελληνικά με αρχαία ρίζα: Αικατερίνη, Γεωργία, Νικολέτα, Χαρίκλεια, Αναστασία, Βασιλική, Ολυμπία, Σοφία, Ανθή, Χρυσούλα, Ευσταθία, Διονύσια, Κυριακή, Αγγελική.

Αρχαία Ελληνικά: Ελένη, Νεφέλη, Ευγενία, Μελπομένη, Ευαγγελία, Δήμητρα.

Εβραϊκά: Μαρία, Άννα, Άντζελα, Μαριάννα, Λουΐζα, Ιωάννα.

Ξένα: Φρειδερίκη, Λουίζα, Κωνσταντίνα.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΥΡΙΩΝ ΑΝΔΡΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Άγγελος: Από το αρχαίο ρήµα αγγέλλω (µεταφέρω κάποιο µήνυµα, µια είδηση).

— Άνθρωπος του Θεού, αξιολάτρευτος που έχει ψυχή και αισθήµατα αγγελικά.

Αγησίλαος: Αρχαίο όνοµα από το ουσιαστικό άγησις ή ήγησις (καθοδήγηση, αρχηγία) < ηγούµαι + το ουσιαστικό λαός· αυτός που θαυµάζεται από το λαό.

— Προσωπικότητα µε στρατιωτικά και ηγετικά προσόντα, που οδηγεί τους άλλους εκεί που επιθυµεί.

Αθανάσιος: Από το ουσιαστικό αθανασία < α - στερητικό + θάνατος' αθάνατος, αιώνιος.

— Χαρισµατικό δηµιούργηµα του θεού, µε ιδιάζουσες ανησυχίες και φιλόκαλες διαθέσεις.

Αλέξανδρος: Αρχαίο όνοµα από το ρήµα αλέξω (αποκρούω, προστατεύω) + το ουσιαστικό ανήρ, γεν. ανδρός, αυτός που προστατεύει τους ανθρώπους, ο υπερασπιστής τους, ο βοηθός τους.

— Γενναίος, κοινωνικός και δηµοφιλής, που µάχεται και αγωνίζεται για το καλό των συνανθρώπων και της πατρίδας του.

Ανάργυρος: Από το αν - στερητικό + το αρχαίο ουσιαστικό άργυρος χωρίς χρήµατα και µεταγενέστερα αυτός που δίνει δωρεάν, που δεν εξαγοράζεται, ο αδέκαστος.

— Εκείνος που προσφέρει τις υπηρεσίες του χωρίς χρηµατικά ή άλλου είδους ανταλλάγµατα.

Αναστάσιος: Από το ουσιαστικό ανάστασις <ανίστηµι (εγείρω) <ανά + ίστηµι (στέκοµαι) αυτός που αναστήθηκε, ο αναγεννηµένος, ο αιώνιος.

— Σοβαρός, ευσυνείδητος, υπεύθυνος, αποτελεσµατικός.

Ανδρέας: Από το αρχαίο ουσιαστικό ανήρ, γεν. ανδρός ο ανδρείος, ο πραγµατικός άντρας, ο πολεµιστής, ο γενναίος.

— Εκείνος που έχει όλα τα χαρακτηριστικά του ισχυρού φύλου: θάρρος, δύναµη, αποφασιστικότητα, τόλµη.

Αντώνιος: Από το λατινικό Antonius, το οποίο είναι άγνωστης ετυµολογίας ο εξυµνήσιµος, ο ανεκτίµητος, ο εκλεκτός.

— Πιστός, που δεν προδίδει τις ιδέες και τους φίλους του.

Βασίλειος: Από το αρχαίο επίθετο βασίλειος < βασιλεύς.

— Eυγενικός και αγαπητός, που θεµελιώνει ενάρετα και έντιµα την ευτυχία του όταν ασχολείται µε τα κοινά.

Γεώργιος: Από το αρχαίο ουσιαστικό γεωργός < γη + έργον, δηλαδή αυτός που καλλιεργεί τη γη.

— Άνθρωπος της φύσης, της ζωής, του µόχθου, της εργασίας, προκοµµένος και τίµιος.

Γρηγόριος: Μεσαιωνικό όνοµα από το ρήµα γρηγορώ (άγρυπνος, αυτός που γρηγορεί < µεταγενέστερο γρηγορώ (αγρυπνώ, φρουρώ).

— Ευέλικτος, διπλωµάτης, ανοιχτοχέρης, επιδέξιος, καλόβολσς και καλοπροαίρετος.

Δηµήτριος: Αρχαίο όνοµα από το επίθετο δηµήτριος (αυτός που έχει σχέση µε τη θεά Δήµητρα).

— Eκείνoς που παράγει και δηµιουργεί υλικά, κυρίως, αγαθά επινοητικός, αυτόνοµος κι ολιγαρκής.

Δηµοσθένης: Αρχαίο όνοµα από το ουσιαστικό δήµος + την κατάληξη -σθένης <σθένος (δύναµη ) – το σθένος του δήµου, η δύναµη του λαού.

— Άνθρωπος λαϊκός, µε δύναµη και εξουσία.

Διονύσιος: Από το αρχαίο όνοµα Διόνυσος Ι Διόνυσσος / Ζόνυσσος < Διόσνυσος αβέβαιης ετυµολογίας ως προς το δεύτερο συστατικό, η πιο αληθοφανής υπόθεση το συνδέει µε το Νύσα / Νύσσα, νύµφες που θεωρούνταν τροφοί του Διονύσου.

— Αυτός που έχει θεϊκή προέλευση, µε πνευµατικές εµβαθύνσεις και αναζητήσεις.

Ελευθέριος: Από το αρχαίο επίθετο ελευθέριος <ελεύθερος.

— Λεβέντικη και γενναιόδωρη προσωπικότητα ο εραστής, ο κήρυκας και πρόµαχος της ελευθερίας.

Ευάγγελος: Αρχαίο όνοµα από το επίρρηµα ευ - (καλά, εύκολα) + το ουσιαστικό άγγελος (αυτός που φέρει καλές ειδήσεις).

— Καλοπροαίρετος, καλοσυνάτος και αισιόδοξος.

Ευκλείδης: Αρχαίο όνοµα από το ουσιαστικό εύκλεια < ευκλεής < ευ + κλέος (δόξα).

— Ο ένδοξος, ο τιµηµένος.

Ευστάθιος: Από το αρχαίο επίθετο ευσταθής (σταθερός, ακλόνητος).

— Ήρεµoς, ήσυχος, ο σταθερός στις απόψεις και στις αποφάσεις του.

Ηλίας: Από το εβραϊκό Eliyahu (θεός µου είναι ο Γιαχβέ )- αυτός που έχει θεία δύναµη.

— Βαθύτατα θρησκευόµενος, µε έντονους φιλοσοφικούς προβληµατισµούς και ρεαλιστικές τοποθετήσεις.

Θεμιστοκλής: Αρχαίο όνομα από το Θέμις (η θεά της δικαιοσύνης ) + καταληξη –κλής <κλέος (δόξα ) Ο υπερασπιστής του δικαίου.

— Είναι ο δίκαιος ο ειρηνόφιλος.

Θεόδωρος: Από το θεο - + το ουσιαστικό δώρον δηλ. το δώρο του θεού.

— Καλόβουλος, χαρισµατικός, αισιόδοξος, εύχαρις και δηµιουργικός.

Θωμάς: Εξελληνισμένη μορφή του αραμαικού Te ΄ öma (δίδυμος).

— Άτομο που εύκολα επηρεάζεται και πείθεται.

Ιάκωβος: Από το εβραϊκό Ya'akov, που πιθανόν συνδέεται µε το επίσης εβραϊκό aqeb (φτέρνα) ή µε το aqab (υποσκελίζω).

— Θριαµβευτής αγώνων, ικανότατος, τεχνίτης και παραπλανητικός.

Ιάσων: Αρχαίο όνοµα, πιθανόν από το ιάσθαι, απαρέµφατο του ιώµαι =(θεραπεύω)- ο θεραπευτής.

— Εκείνος που παρηγορεί, συµπαρίσταται και κατανοεί.

Ιωάννης: Από το εβραϊκό Υ(eh)okhanan, o Θεός, ο Γιαχ, αυτός που δείχνει εύνοια ο τυχερός, ο αγαθός.

— Τυχερός, χαρισµατικός, που έχει την εύνοια του Θεού, καλότυχος και καλόψυχος.

Κυριάκος: Από τη λέξη κύριος δηλαδή αυτός που είναι αφιερωμένος και ανήκει ολόψυχα στον Κύριο.

Κωνσταντίνος: Από το λατινικό Cοnstantinus < constans (σταθερός, βέβαιος).

— Εκείνος που έχει σταθερό και ισχυρό χαρακτήρα, εµµένει στις ιδέες του, αγωνίζεται νόµιµα και αναδεικνύεται χωρίς τυµπανοκρουσίες.

Μάριος: Από το λατινικό marius < mare (θάλασσα)- ο θαλασσινός.

— Ταξιδιάρης, θαλασσόφιλoς, περιγραφικός, στοχαστής.

Μιχαήλ: Από το εβραϊκό MΪkhael (ποιος είναι σαν το Θεό;)-αυτός που είναι όµοιος µε το Θεό.

— Θεοσεβής, αγνός, γαλήνιος, παρηγορητικός, συµπονετικός.

Νικήτας: Από το αρχαίο ουσιαστικό νίκη, ο νικητής.

— Μεθοδικός, ευφυής, στρατηγικός, θριαμβευτής, λαοφιλής.

Νικόλαος: Από τα αρχαία ουσιαστικά νίκη + λαός η νίκη του λαού, ο λαϊκός καταξιωμένος νικητής.

— Φιλολαϊκός, φιλόνομος, εξουσιαστής, πλανευτής και δημαγωγός.

Ορέστης: Αρχαίο όνομα από το ουσιαστικό όρος γεν. όρους < όρεσ-ος, ήδη μυκηναϊκό O-re-ta·ο ορεινός, ο κάτοικος των βουνών //από το όρος + ίσταμαι (στέκομαι, τοποθετούμαι)·ο άνθρωπος του βουνού, ο ορεσίβιος, ο βουνίσιος.

— Εξελικτικός, φυσιολάτρης, ερευνητής, ονειροπόλος.

Παναγιώτης: Από το Παναγία (η Θεοτόκος, η μητέρα του Χριστού)·αυτός που είναι άγιος, πάναγνος.

— Πανάρετος, παναληθής, ήρεμη και αγαθή προσωπικότητα, μειλίχια και σεβαστική.

Παντελής: Μεσαιωνικό όνομα από το πάν, παντ(ο)-, γεν. παντός + το επίθετο ελεήμων: αυτός που όλους ελεεί, ο ελεήμων, ο ευσπλαχνικός.

— Φιλάνθρωπος, αγαπητός, συμπονετικός, καλοπροαίρετος, καλόκαρδος.

Παύλος: Από το λατινικό paulus (μικρός)· ταπεινός, σεμνός. Αναφέρεται στο πρόσωπο του διώκτη του χριστιανισμού Σαούλ ή Σαύλος (αυτός που ορμητικά ποθεί), που μετονομάστηκε Παύλος (ο πολύ μικρός από τους Αποστόλους ), προς τιμήν του ρωμαίου ανθύπατου της Κύπρου Παύλου που τον έκανε χριστιανό.

— Άνθρωπος της λεπτομέρειας, της τυπικότητας, της ηρεμίας και της απλότητας.

Πέτρος: Από το αρχαίο ουσιαστικό πέτρος (πέτρα)· o σταθερός, ο ακλόνητος.

— Σταθερός. σκληρός, αμετάκλητος, προσηλωμένος, έμπιστος, αβέβαιος.

Ραφαήλ: Από το εβραϊκό Rafae’l (ο θεός έχει θεραπεύσει, ο θείος θεραπευτής).

— O Προσηλωμένος, o ήσυχος, o ακούραστος, o θεοσεβής.

Σπυρίδων: Άγνωστης ετυμολογίας // ίσως από το αρχαίο σπυρίς, γεν. σπυρίδος (ψαροκόφινο, ζεμπίλι, πλεκτό σκεύος)· το εκλεκτό σκεύος του Θεού, ο άνθρωπος του Θεoύ.

— Φιλάνθρωπος, φιλαλήθης, μετριόφρων, συνετός.

Σταύρος: Από το σταυρός με αναβιβασμό του τόνου ·το όνομα προέκυψε από τη γιορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και της θεοποιήσεως και ιερού συμβολισμού του σταυρού του Κυρίου.

— Βαθύτατα θρησκευόµενο άτοµο, έτοιµο να δοκιµαστεί, να τυραννιστεί για κάποιον υψηλό σκοπό ή για να υπερασπίσει ένα υψηλό ιδεώδες.

Στυλιανός: Ίσως από το αρχαίο ουσιαστικό στύλος, ο σταθερός ο υποστηρικτής·ο στύλος του σπιτιού αλλά κι ευχετικό να στεριώσει σαν στύλος, να γίνει η κολόνα του σπιτιού.

— Βοηθός, ακούραστος, µετρηµένος σε λόγια, οικογενειάρχης, ενήµερος.

Σωτήριος: Από το αρχαίο επίθετο σωτήριος // από το αρχαίο ουσιαστικό σωτήρ (λυτρωτής, σωτήρας, αυτός που σώζει από το κακό, ο προστάτης, ο Ιησούς Χριστός.

Φίλιππας: Αρχαίο όνοµα από τα ουσιαστικά φίλος + ίππος αυτός που αγαπά τα άλογα ή την ιππασία.

— Άνθρωπος της ενέργειας, της δράσης, της περιπέτειας και της ανάδειξης.

Χρήστος: Παράλληλη γραφή του Χρίστος // από το επίθετο χρηστός ( ο χρήσιµος, ο ηθικός, ο πιστός, ο ανδρείος, ο κατάλληλος).

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΥΡΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Αγγελική: Θηλυκή προσαρμογή του Άγγελος.

Ακριβή: Από το αρχαίο επίθετο ακριβής

— Καλόβολη, συμπονετική, απλοχέρα και απαιτητική.

Αθανασία: Χριστιανικό. Θηλυκή μορφή του Αθανάσιος.

Αικατερίνη: Θρησκευτικό. Πιθανόν από το αρχαίο επίθετο εκάτερος = (καθένας από τους δύο). Αποφασιστική, απόλυτη, διαλλακτική, ενήμερη και κοινωνική.

Αιμιλία: Από το λατιν. Aemulus(ζηλωτής, θαυμαστής).

— Ενεργητική, γεμάτη ζήλο, προθυμία και δραστηριότητα.

Αναστασία: Θρησκευτικό. Θηλυκή μορφή του Αναστάσιος.

Ανθή: Από το αρχαίο ουσιαστικό άνθος. Αυτή που ανθίζει, η λουλουδένια. Νεοελληνικό όνομα που αποδίδεται και επιθυμεί να μεταδώσει τη θαλερότητα, την ακμάδα, την ομορφιά και τη ζωντάνια του άνθους.

— Χαρούμενη, καλοπροαίρετη και καλοσυνάτη.

Ανθούλα: Υποκοριστικό του Ανθή.

Άννα: Από το εβραϊκό (Hannah=εύνοια, χάρη ). Αυτή που έχει δεχτεί την εύνοια του θεού.

— Χαρισματική, έντιμη, κοινωνική και κοσμαγάπητη.

Αντωνία: Λατινικό. Θηλυκή μορφή του Αντώνιος.

Αρλίντα: Ξενικό.

Άντζελα: Ξενική μορφή του Αγγέλα.

Ασπασία: Αρχαίο όνομα, θηλυκό του επιθέτου ασπάσιος =χαρούμενος, ευτυχισμένος.

— Αγαπημένη, προσφιλής με ηγετικά οξυδερκή και μακρόπνοα σχέδια.

Βασιλική: Από το αρχαίο επίθετο βασιλικός, αυτή που ανήκει στο βασιλιά.

— Ναζιάρα, καμωματού, σκερτσόζα, αγγελοκαμωμένη, διπλωματού, ικανότατη, εύστροφη, πανέξυπνη κι επίμονη.

Γαβριέλα: Από το εβραϊκό (tabhriel= δύναμή μου είναι ο θεός μου

Γεωργία: Θηλυκή μορφή του Γεώργιος.

Γιολάντα: Παραφθορά του Βιολάνθη, υποκοριστικό του Ιολάνδη. Από το λατινικό (Julius = Ιούλιος, Ιουλία).

— Φιλόκαλη, ρομαντική, ποιητική, δημιουργική πρωτότυπη.

Γρηγορία: Μεσαιωνικό. Ευέλικτη, διπλωμάτισσα, ανοιχτοχέρα, επιδέξια, καλόβολη, καλοπροαίρετη.

Δήμητρα: Αρχαίο όνομα από το Δημήτηρ / Δαμάτηρ / Δωμάτηρ, αβέβαιης ετυμολογίας. Το β΄ συνθετικό περιέχει τη λέξη μήτηρ και το α΄ συνθετικό ταυτίζεται μάλλον με το αρχαιότατο δά (γη), δηλ. μητέρα γη. Η καλλιεργήτρια, παραγωγός, και δημιουργός αγαθών.

— Εκείνη που παράγει και δημιουργεί αγαθά, επινοητική, αυτόνομη, και ολιγαρκής.

Διονυσία: Αρχαίο. Θηλυκή μορφή του Διονύσιος.

Ειρήνη: Αρχαιοελληνικό όνομα από το ουσιαστικό ειρήνη (ησυχία, ηρεμία, ομαλότητα) Αυτή που έχει δημιουργική διάθεση, γαλήνια, ήρεμη, πνευματική και διπλωμάτισσα.

Ελένη: Αρχαιοελληνικό όνομα άγνωστης ετυμολογίας. Ίσως Ελένη (από την λέξη σέλας = λάμψη, φεγγοβολή ).Η εκθαμβωτική.

— Επιβλητική, σίγουρη, καθοριστική, όμορφη, θελκτική και μοιραία.

Ευαγγελία: Θηλυκή μορφή του Ευάγγελος.

Ευγενία: Αρχαίο όνομα από το επίθετο ευγενής (ευγενικός, που έχει καλούς τρόπους). Εκείνη που διαπνέεται από υψηλά συναισθήματα.

Ευθυμία: Από το αρχαίο επίθετο εύθυμος (καλόκαρδος, αστείος, αυτός που πάντα είναι χαρούμενος). Χαρούμενη, αισιόδοξη, ανθρωπίστρια και αγαπητή.

Ευσταθία: Αρχαίο όνομα. Θηλυκή μορφή του Ευστάθιος.

Ευτυχία: Από το αρχαίο ουσιαστικό ευτυχία. Μακάρια και πληθωρική προσωπικότητα με ήθος.

Ευφροσύνη: Αρχαίο όνομα από το ουσ. Ευφροσύνη = βαθιά χαρά, μεγάλη ψυχική ευχαρίστηση.

— Καλόβολη, καλλιεπής, καλοδεχούμενη καλόπιστη μα και επαναστάτρια, προοδευτική και φιλόδοξη.

Ζωή: Αρχαιοελληνικό. Από το αρχαίο ουσιαστικό ζωή. Αυτή που έχει και δίνει ζωή, η ζωντανή, η αλέγρα, η δραστήρια. Ενεργητική, ευέλικτη, διορθωτική, έξυπνη, αποφασιστική και πρωτοπόρα.

Ηλιάνα: Εβραϊκό όνομα.Θηλυκή μορφή του αντρικού ονόματος Ηλιανός / Ηλίας. Σημαίνει ο θεός μου είναι ο Γιαχβέ που έχει θεία δύναμη. Είναι σύνθετο όνομα που ως πρώτο συνθετικό έχει το αντρικό όνομα Ηλίας και δεύτερο διάφορα γυναικεία ονόματα.

— Πληθωρική, φανταχτερή, εύθικτη, διαχυτική και αέρινη.

Ιωάννα: Εβραϊκό όνομα. Θηλυκή μορφή του Ιωάννης. Τυχερή, χαρισματική, που έχει την εύνοια του θεού, καλότυχη και καλόψυχη.

Κέτι: Ξενικό

Κλημεντία: Θηλυκή μορφή του Κλήμης. Από το λατινικό Clementia = επιείκεια, ηπιότητα, ευμένεια.

— Αυτή που είναι φιλεύσπλαχνη.

Κυριακή: Αρχαίο. (Κυριάκος< κύριος) // Από την ονομασία της πρώτης ημέρας της εβδομάδας. Ευχάριστη, γενναία, ανώτερη, και θαρραλέα προσωπικότητα. Αυτή που επιζητά τα πρωτεία, η πρώτη, αυτή που διακρίνεται.

Κωνσταντίνα: Λατινικό όνομα. Θηλυκή μορφή του Κωνσταντίνος.

Λιούμποβ: Ξενικό

Λουίζα: Από την τευτονική λέξη που σημαίνει φημισμένη πολεμίστρια. Αγαπητή, υπομονετική, τολμηρή, αποφασιστική.

Λυδία:

Μαρία: Από το εβραϊκό Marjam Αυτή που πικράθηκε, αλλά υψώθηκε και δοξάστηκε, δικαιώθηκε. Από την αιγυπτιακή ρίζα mrh (δυνατός, εύφορος, γόνιμος) // Από την εβραϊκή λέξη που σημαίνει το ανατέλλον άστρο της αυγής τον αυγερινό.

— Δυναμική, φρόνιμη, εντυπωσιακή, γλυκιά, πρόσχαρη.

Μάρθα: Από το αραμαικό Marta.

— Καθαρή, σεμνή, δραστήρια, συμπαθής, φιλόξενη, φίλη.

Μαριάννα: Σύνθετο όνομα από το Μαρία και Άννα.

Μαρίνα: Από το λατινικό marinus (θαλάσσιος)

Μελίνα: Μεσαιωνικό όνομα από το αρχαίο ρήμα μελετώ άνθρωπος της μελέτης.

— Βιβλιόφιλος, ερευνητής, πολυμαθής, ευγενικός και πράος άνθρωπος.

Μελπομένη: Αρχαίο όνομα από το ρήμα μέλπω ( ψάλλω, τραγουδώ), Αυτή που τραγουδάει, που είναι αοιδός.

— Ανέμελη, διασκεδαστική, ατάραχη, μεγαλόψυχη.

Νεφέλη: Αρχαίο όνομα από το ουσιαστικό νεφέλη(το σύννεφο, το νέφος).

— Χειμαρρώδης, ανανεωτική, δροσερή, γλυκιά.

Νίκη: Από το ουσιαστικό νίκη.

— Νικήτρια και μεθοδική.

Νικολέτα: Θηλυκή μορφή του Νικόλαος.

Ολυμπία: Από την ονομασία του θεϊκού βουνού Όλυμπος.

— Αυτή που είναι επιβλητική, ακριβοδίκαιη, περίοπτη, ξεχωριστή, λαμπερή, επιμελής, ακούραστη, φλύαρη.

Παναγιώτα: Θρησκευτικό (από το Παναγία η Θεοτόκος, η μητέρα του Χριστού).

— Πανάρετη, παναληθής, ήρεμη και αγαθή προσωπικότητα, μειλίχια και σεβαστική.

Παρασκευή: Από το ουσιαστικό παρασκευή(παρά+-σκευή<σκευάζω (τακτοποιώ)

— Αυτή που είναι πρόθυμη, προστατευτική, σαρκαστική, σκληρή μα και δίκαιη.

Πηνελόπη: Αρχαίο όνομα από το ουσιαστικό πηνέλοψ=είδος πάπιας.

— Υπομονετική, φιλόστοργη, τίμια, πιστή, αγωνίστρια.

Ραλίτσα: Ξενικό

Σοφία: Από το αρχαίο ουσιαστικό σοφία(πολυγνωσία, πολυμάθεια). Αυτή που προσωποποιεί τη γνώση, η σοφή.

— Προοδευτική, επιτυχημένη, καλοδιάθετη, φιλότιμη, καλλιεργημένη, οργανωτική.

Σταυρούλα: Χριστιανικό όνομα. Θηλυκή μορφή του Σταύρος.

Στέλλα: Από το λατινικό stella (άστρο). Αυτή που είναι όμορφη σαν άστρο.

— Καθοδηγήτρια, συμπαραστάτης, στοργική, ενάρετη.

Τζέισικα: Ξενικό.

Φατμπάρδα: Ξενικό.

Φλωρεντία: Όνομα προερχόμενο από το λατινικό Florentia (πόλη της Ιταλίας).

— Σοβαρή, αξιοπρεπής, τίμια, ευαίσθητη, δημιουργική.

Φρειδερίκη: Από τευτονική λέξη που σημαίνει τη βασίλισσα της ειρήνης.

— Κακομαθημένη, δύστροπη, προστατευτική, ευρυμαθής, διπλωμάτισσα.

Φωτεινή: Από το αρχαίο επίθετο φωτεινός. Καθάρια, γλυκιά και τίμια, με ήθος, αξιοπρέπεια, και ανθρωπιά.

Χαρίκλεια: Αρχαίο όνομα από το ουσιαστικό χάρις ( η χάρη, το χάρισμα )+ κλέος (δόξα, καλή φήμη ).Αυτή που έχει χάρη και δόξα.

— Ευγενική, υποτακτική, ήρεμη, μελαγχολική, απλή, ευκολοϊκανοποίητη.

Χριστίνα: Από το Χριστός με αναβιβασμό του τόνου (αυτός που έχει λάβει το χρίσμα, ο κεχρισμένος), που χρησιμοποιήθηκε για να αποδοθεί το εβραϊκό Μεσσίας (χριστός, χρισμένος, από το όνομα του Μεσσία, του Ιησού Χριστού, του Γιου του Θεού).

— Εκλεκτή, απεσταλμένη του Κυρίου, επιλεκτική, ανώτερη, συμπονετική δημιουργική, εργατική, ειλικρινής, φιλάνθρωπος, δραστήρια και καλότυχη.

Χρυσούλα: Από το αρχαίο ουσιαστικό χρυσός (δηλαδή αυτή που είναι πολύτιμη σαν χρυσάφι).